Τι μπορεί να κρύβει ένας υποδόριος όγκος;

Το λιποσάρκωμα είναι ένας κακοήθης όγκος, ο οποίος παρουσιάζεται κυρίως στις περιοχές των μηρών, των γλουτών, των ποδιών, του οπισθοπεριτόναιου και των ώμων. Αποτελεί κακοήθη νεοπλασία του λιπώδους ιστού και την δεύτερη συνηθέστερη μορφή σαρκωμάτων των μαλακών ιστών. Περισσότερο από το 50% περίπου των περιστατικών παρουσιάζεται στην περιοχή του μηρού.

Η ακριβής αιτία εμφάνισης του λιποσαρκώματος δεν είναι μέχρι και σήμερα γνωστή και υπεύθυνοι θεωρούνται κυρίως γενετικοί παράγοντες, γονιδιακές μεταλλάξεις, έκθεση σε ακτινοβολία ή έκθεση σε χημικές ουσίες.

Το λιποσάρκωμα εμφανίζεται κυρίως σε μεσήλικες και ηλικιωμένους (άτομα μεγαλύτερα των 40 ετών) με συχνότερη παρουσία στους άνδρες.

Συμπτώματα
Τις περισσότερες φορές, δεν προκαλεί κάποια συμπτώματα ή πόνο παρά μόνο την εμφάνιση κάποιου εξογκώματος κάτω από το δέρμα το οποίο γίνεται αντιληπτό κατά την ψηλάφηση. Μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να ασκήσουν πίεση σε κάποια νεύρα και να προκαλέσουν πόνο, μούδιασμα ή να επηρεάσουν την λειτουργία κάποιων οργάνων.

Τύποι λιποσαρκώματος

• Το αποδιαφοροποιημένο
• Το μυξοειδές. Εμφανίζεται συχνότερα στα πόδια.
• Το καλά διαφοροποιημένο. Εμφανίζεται συχνότερα στην κοιλιακή χώρα, στα χέρια και στα πόδια.
• Το πλειόμορφο που αποτελεί και τον σπανιότερο τύπο από όλους τους προηγούμενους. Τα κύτταρα στο εσωτερικό του όγκου φαίνονται διαφορετικά μεταξύ τους κάτω από το μικροσκόπιο. Επηρεάζει συνήθως τα χέρια και τα πόδια, είναι ο πιο επιθετικός από όλους τους τύπους και μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές του σώματος όπως οι πνεύμονες.

Κάθε ένας τύπος από τους παραπάνω απαιτεί έναν ξεχωριστό τρόπο θεραπείας.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται με φυσική εξέταση, η οποία περιλαμβάνει την ψηλάφηση και ακολουθούν απεικονιστικές εξετάσεις όπως η μαγνητική τομογραφία, η ακτινογραφία και συνήθως γίνεται και βιοψία.

Θεραπεία
Η θεραπεία για τα πρωτογενή λιπώματα, που δεν έχουν εξαπλωθεί σε άλλα όργανα, γίνεται με χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου (συνήθως με ένα μικρό τμήμα του υγιούς ιστού), η οποία πολλές φορές συνδυάζεται με ακτινοθεραπεία. Η ακτινοθεραπεία, σε πολλές περιπτώσεις, εφαρμόζεται πριν την επέμβαση για την συρρίκνωση του όγκου.Σε προχωρημένα στάδια, όπου υπάρχει και μετάσταση σε άλλα όργανα, ακολουθείται χημειοθεραπεία. Οι πιο κοινές θέσεις μετάστασης είναι οι πνεύμονες και το ήπαρ.

Το λιποσάρκωμα είναι ένας κακοήθης όγκος και αυτό σημαίνει ότι αν αφεθεί χωρίς θεραπεία μπορεί να γίνει ιδιαίτερα απειλητικό για την ζωή. Η έγκαιρη διάγνωση παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του.

Λευκά αιμοσφαίρια - η ασπίδα προστασίας του οργανισμού.
Λευκοπενία
Η λευκοπενία είναι μία κατάσταση κατά την οποία ο αριθμός των λευκοκυττάρων του αίματος μειώνεται κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα, δηλαδή κάτω από 4.000 ανά μl (φυσιολογικός αριθμός: 4.000 - 11.000 ανά μl), με αποτέλεσμα την διαταραχή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα λευκά αιμοσφαίρια (λευκοκύτταρα) είναι υπεύθυνα για την προστασία του οργανισμού μας από την εισβολή παθογόνων οργανισμών (μικροβίων, βακτηρίων, ιών).

Υπάρχουν 5 είδη λευκών αιμοσφαιρίων (τα βασεόφιλα, τα ηωσινόφιλα, τα ουδετερόφιλα, τα λεμφοκύτταρα και τα μονοκύτταρα), τα οποία παράγονται στον μυελό των οστών και καθένα από αυτά αντιμετωπίζει διαφορετικούς παθογόνους παράγοντες.

Συμπτώματα
Σε ήπια περιστατικά δεν παρουσιάζονται ιδιαίτερα συμπτώματα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις όμως παρουσιάζονται:
~ κόπωση
~ πονοκέφαλος
~ πυρετός
~ αναιμία
~ πνευμονία
~ λοιμώξεις


Αίτια
Αιτίες ανάπτυξης της λευκοπενίας είναι:
~ Κληρονομικές διαταραχές
~ Γρίπη
~ Ιογενείς λοιμώξεις
~ Αυτοάνοσες διαταραχές
~ Καρκίνος των οστών
~ Ακτινοθεραπεία
~ Χημειοθεραπεία
~ AIDS
~ Έλλειψη σημαντικών διατροφικών συστατικών (βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία)
~ Σπληνομεγαλία
~ Λέμφωμα Hodgkin
~ φυματίωση
~ Φαρμακευτικές αγωγές

Διάγνωση
Η διάγνωση της λευκοπενίας γίνεται με μία γενική εξέταση αίματος και αν χρειαστεί γίνεται εξέταση ούρων, αξονική τομογραφία, βιοψία του μυελού των οστών, βιοψία των λεμφαδένων και οστικός έλεγχος.

Θεραπεία
Η αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης είναι διαφορετική και εξαρτάται από την σοβαρότητα των αιτίων πρόκλησης της. Συνήθως ακολουθείται μία δίαιτα πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα (Χαλκός και Ψευδάργυρος) και ιχνοστοιχεία και εάν χρειαστεί ακολουθείται φαρμακευτική αγωγή.